قانون 843 : اصول و مبانی روشهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف

 اصول و مبانی و روشهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف
(مصوب جلسات۴۱۰،۴۱۱،۴۱۲ ، ۴۱۳ ، مورخ ۴/۶/۷۶ ،۲/۱۰/۷۶ ،
۱۶/۱۰/۷۶ ، ۱۴/۱۱/۷۶شورای عالی انقلاب فرهنگی)

اصول و مبانى روشهاى اجرایى در مسألۀ گسترش فرهنگ عفاف و حجاب
براى آنکه روشهاى اجرائى دستگاههاى مختلف در اهتمام به تقویت عفاف و حجاب، منطقى و جامع و هماهنگ و تابع یک سلسله اصول و مبانى باشد. به این اصول و مبانى فهرست ‏وار اشاره مى‏شود:

۱-عفاف و حجاب از نتایج و مظاهر ایمان و تقوى است. بنابراین براى تقویت آن باید در درجۀ اول به تحکیم ایمان و تقویت باورهاى دینى افراد جامعه که در حکم روح و ریشۀ اخلاق و رفتار آنان است، توجه شود.

۲-در توسعۀ فرهنگ عفاف و حجاب، لازم است به تحکیم ارزشها و مفاهیم اخلاقى خاصى از قبیل شرم و حیا و آزرم و غیرت که با عفاف و حجاب رابطه نزدیک و بى‏واسطه دارند و خود از ثمرات ایمان و تقوى محسوب مى‏شوند و نیز به آموزش احکام شرعى مربوط به عفاف و حجاب و آموزش صحیح رفتار زن و مرد با یکدیگر در جامعه و خانواده توجه کافى مبذول شود.

۳-توضیح و تبیین دائمى فلسفه و فوائد عفاف و حجاب در زندگى فردى و اجتماعى و بیان آثار و نتایج سوءعدم رعایت عفاف و بى‏حجابى براى درک حقیقت عقلانى و منطقى عفاف و حجاب امرى ضرورى است.

۴-عفاف و حجاب یک امر تربیتى خانواده است و تربیت خانوادگى در تثبیت فرهنگ عفاف و حجاب در اندیشه و روح افراد، نقش اصلى و عمده را ایفا مى‏کند.

۵-لازم است توجه عموم افراد، خصوصاً جوانان به نقش عفاف و حجاب در ایجاد هویت فرهنگى و ملى مستقل براى کشور و ملت و همچنین به آثار مثبت سیاسى این استقلال جلب و مقاصد دشمنان در ترویج فرهنگ برهنگى که خود یکى از راههاى تهاجم فرهنگى است با ذکر شواهد و نمونه‏هاى تاریخى تشریح شود.

۶-ضرورى است به ریشه‏ها و زمینه‏هاى اجتماعى و اقتصادى ضعف عفاف و حجاب از قبیل روحیۀ اشرافى‏گرى و تجمل‏پرستى از یک سو و فقر و استیصال مادى از سوى دیگر و نیز دشواریهاى موجود بر سر راه ازدواج شرعى و قانونى و تشکیل خانواده توجه شود و با مبارزه و مقابله با این ریشه‏ها و انگیزه‏ها موجبات ترویج و توسعه عفاف و حجاب فراهم شود.

۷-در توسعه و ترویج عفاف و حجاب باید بر فعالیتهاى فرهنگى، آموزشى و تبلیغى تأکید شده سعى شود فضاى اجتماعى و فرهنگى جامعه و محیط به نحوى ساخته شود که افراد به صورتى طبیعى در آن فضا به رعایت عفاف و حجاب رغبت نمایند و بدان عادت کنند و از کارهایى که موجب بدبینى نسبت به اسلام و نظام اسلامى گردد پرهیز شود.

۸-در توسعه و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب نباید تنها زنان، مخاطب قرار گیرند و نقش و مسؤولیت مردان فراموش شود بلکه باید عفاف و حجاب به عنوان امرى که به هر دو جنس زن و مرد مربوط مى‏شود، تلقى شود.

۹ -لازم است در معرفى اسوه‏ها و الگوها در جامعه، به عفاف و حجاب به عنوان یک ارزش، عنایت کافى شود و در تبلیغات و نیز در آثار ادبى و هنرى شأن و منزلت انسانى زنان و ارزش حجاب مورد توجه قرار گیرد.

۱۰-تبلیغ عفاف و حجاب باید چنان باشد که خود موجب بدآموزى و اشاعه فحشا نشود و دراین امر، مى‏باید مقتضیات سنى، روحى و فرهنگى مخاطبان موردتوجه قرار گیرد.

۱۱-در توسعه فرهنگ عفاف و حجاب لازم است میان فعالیتهاى فرهنگى، ارشادى و اجرایى، همسویى و هماهنگى وجود داشته باشد و برنامه‏ها و اقدامات انجام‏شده بصورتى مستمر مورد نظارت و ارزیابى قرار گیرد.

۱۲-در تبلیغ و ترویج عفاف و حجاب باید بیشتر به جنبه‏هاى مثبت تکیه شود و شیوه‏ها و طرز بیان دوستانه و مؤدبانه به کار گرفته شود و واکنش نسبت به عدم رعایت عفاف و بى‏حجابى باید تابع مقررات و محدود به حدود قانون باشد و از برخوردهاى خشن و اهانت‏آمیز خوددارى شود.

۱۳-مدیران و مسؤولان باید از آگاهى و حساسیت لازم نسبت به مسأله عفاف و حجاب برخوردار باشند و مخصوصاً باید به آموزش صحیح مجریان تبلیغ و پاسدارى از عفاف و حجاب اولویت داده شود.

۱۴-در شهرسازى و معمارى باید فرهنگ عفاف و حجاب مدّ نظر قرار گیرد و محیط کار و نوع برنامه‏ها و استفاده از وسایل و امکانات به نحوى نباشد که خود موجب اختلاط نامناسب زن و مرد شود.

۱۵-در ترویج فرهنگ عفاف و حجاب باید به نوع کار و شرایط مقتضیات محیط زندگى و خصوصیات اقلیمى و سنتها و آداب محلى و منطقه‏اى مربوط به لباس و پوشش، با رعایت اصل حکم فقهى حجاب توجه شود و ضمن قائل شدن حرمت و احترام براى چادر به عنوان کاملترین و رایج‏ترین نوع حجاب و تشویق آن به دور از افراط و تفریط، از الزام همگان به استفاده از یک نوع، رنگ و شکل خاص خوددارى شود. (مراکز ادارى، آموزشى و درمانى تابع ضوابط خاص خود مى‏باشند).

۱۶-به موازات اهتمام نسبت به عفاف و حجاب و تبلیغ و ترویج آن باید تدابیرى اتخاذ شود تا چادر و انواع لباسهایى که استفاده از آنها لازمه رعایت عفاف و حجاب است به آسانى و با هزینه‏اى معقول و منطقى قابل تأمین باشد.

این اصول در ۱۶بند در جلسۀ ۴۱۳ مورخ ۷۶/۱۱/۱۴ شورایعالى انقلاب فرهنگى به تصویب نهایى رسید.

رئیس جمهور و رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی _ سید محمد خاتمی

 

لینک کوتاه