اداره کل دامپزشکی استان خراسان جنوبی

به گزارش روابط عمومی شبکه دامپزشکی نهبندان، محمد راه انجام رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان اظهار کرد: مسمومیت آبستنی بیماری است که در اثر تغذیه ناکافی یا گرسنگی ایجاد می­شود، به همین دلیل بیماری در دو ماه آخر آبستنی خصوصاً زمانی که کمیت و کیفیت جیره افت نماید اتفاق می­افتد و هرگونه استرس اضافی می­تواند رخداد بیماری را جلو بیندازد.

وی افزود: در اواخر آبستنی خصوصاً زمانیکه بره ها دوقلو هستند، برای رشد تدریجی بره ها، طبیعتاً میش به غذای مناسب و کافی احتیاج دارد، در غیر اینصورت مجبور خواهد بود از ذخایر بدنی خود که بصورت گلیکوژن و چربی در بدن ذخیره شده است استفاده نماید.

رئیس شبکه دامپزشکی نهبندان تصریح کرد: میش گرسنه به سرعت تمام ذخایر قندی را مصرف می­کند که این امر موجب کاهش حجم قند خون می شود، سپس نوبت چربی فرا می رسد که این ماده در کبد شکسته شده و در حین عمل تجزیه شدن، کتون ها که سمی می باشند بوجود می­آید.

راه انجام با اشاره به اینکه نخستین علامت بیماری مسمومیت آبستنی عدم تمایل میش به حرکت است که با هرگونه ناتوانی در راه رفتن کاملاً متفاوت است، افزود: دام اغلب حالتی شبیه به "کودنی" دارد که این علامت همراه با تاریخچه آبستنی می تواند کلیدی برای تشخیص بیماری محسوب شود و در مراحل بعدی بیماری، وضعیت سر میش از حالت عادی خارج شده و به طرفین بالا یا پایین متمایل می­گردد.

وی ادامه داد: دام­های مبتلا ممکن است دچار لنگش و حتی اختلال در بینایی شوند و درجه حرارت بدن غالباً طبیعی اما اشتها کاملاً از دست می رود و میش مبتلا همواره یبوست دارد و در صورت تشدید و تداوم بیماری احتمال تلف شدن دام طی یک تا شش روز وجود دارد.

رئیس شبکه دامپزشکی نهبندان خاطر نشان کرد: درمان دام مبتلا به هیچ وجه رضایتبخش نیست مگر مواردی که میش در نزدیکی زایمان مبتلا شده باشد.

راه انجام با بیان اینکه بهترین کار در قبال این بیماری پیشگیری است، یادآور شد: برای کاهش موارد مسمومیت آبستنی باید به میزان کافی به امر تغذیه بویژه در 8 هفته آخر آبستنی توجه نمود و یونجه خشک و پر برگ مهمترین غذا بشمار می رود که همیشه باید آماده و در دسترس باشد.